Overgangsbuik? Het ligt niet aan jou – ontdek waarom.

Je buik groeit, terwijl je alles goed doet.
Meer wandelen. Minder eten. En toch lijkt het alsof je lijf z’n eigen plan trekt.

Je voelt je opgeblazen, vermoeid. Alsof je jezelf kwijt bent in je eigen lichaam.
En het ergste?
Je denkt dat jij het bent. Dat jíj iets fout doet.

Maar dat is het niet.
Je lijf is aan het veranderen — en je hebt nooit geleerd hoe je daarmee omgaat.

Daarom heb ik de Boost je Stofwisseling Challenge gemaakt.
In drie dagen geef ik je de uitleg die je nooit kreeg — én de rust waar je lijf al zo lang om vraagt.

Geen verboden lijstjes. Geen “je moet dit of dat”.
Wel: grip op je buik. Rust in je hoofd. En energie waar je weer op kunt bouwen.

Doe je mee? Het kost je maar een tientje.

Je wil je weer gewoon jezelf voelen.

Niet elke ochtend je kast opentrekken en eindigen met dezelfde wijde trui, omdat niks meer lekker zit.
Niet meer twijfelen of het aan jou ligt — terwijl je zó je best doet.
Niet meer dat opgeblazen gevoel dat je onzeker maakt bij alles wat je doet.

Wat je wél wil?

Een buik die zachter voelt. Lichter.
Een lijf dat met je samenwerkt, in plaats van tegen je.
Energie hebben — echte energie, niet die neppe boost van koffie of wilskracht.

Je wil weer in de spiegel kijken en denken: “Ja. Dát ben ik.”
Zonder schaamte. Zonder strijd. Zonder die constante twijfel.

En dat kan.
Niet met een dieet. Niet met straffen of jezelf opnieuw verliezen in regels.
Maar met inzicht. Met rust. Met een aanpak die werkt vóór jouw overgangslijf.

Mijn verhaal

“Ik dacht: dit doe ik wel even.”

Hormonen slikken tegen mijn endometriose, om een operatie uit te stellen.
Maar die hormonen gooiden me keihard in de overgang.

En toen begon het.

De kilo’s kwamen erbij — vooral op mijn buik.
Elke ochtend dacht ik: “Weer dikker…”
Ik voelde me ellendig, vies, gefrustreerd.

Ondanks 1200 calorieën per dag en keihard sporten, gebeurde er... niks.
En dan die opmerkingen: “Dan eet je toch wat minder?”
Ik werd er pislink van.
Op hen. Maar ook op mezelf.
Want ik voelde me een mislukkeling.

Tot ik besloot: ik wil snappen wat er gebeurt.

Ik startte een opleiding tot voedingsdeskundige — puur om mezelf te redden.
En toen viel alles op z’n plek.

Ik viel af. Zonder honger. Zonder schuldgevoel.
En nu? In mijn tweede overgang? Geen kilo erbij.
Omdat ik snap wat mijn lijf nodig heeft.

Dat gun ik andere vrouwen ook.
Geen strijd. Geen straf.
Maar rust. Inzicht. En grip op je lijf.

Ik ben het zát.

Zát om wakker te worden en meteen te voelen: opgeblazen.
Zát om die buik te zien en te denken: “Hoe kan dit nou weer?”
Zát om m’n best te doen en niks terug te krijgen.
Zát om te twijfelen aan mezelf — elke dag weer.

Ik eet gezond. Ik sport.
En toch gebeurt er geen zak.
Behalve dat m’n broeken strakker zitten. En m’n zelfvertrouwen slinkt.

En die opmerkingen?
“Dan eet je toch wat minder?”
“Zal wel je leeftijd zijn.”
Hou op. Ik word er moe van.

Ik ben klaar met dat gevoel dat ik het nooit goed doe.
Klaar met het idee dat dit is wat het is.
Klaar met aanmodderen, hopen dat het ooit weer vanzelf goedkomt.

Ik wil duidelijkheid.
Rust.
Een aanpak die snapt wat er met mij gebeurt.
Zodat ik niet elke dag hoef te vechten met m’n lijf.

Je denkt dat je geen discipline hebt.
Dat je te veel eet. Te weinig beweegt.
Dat je gewoon even moet doorzetten.

Maar het ligt niet aan jou.
Het ligt aan hoe je stofwisseling verandert in de overgang — en dat niemand je dat ooit verteld heeft.

Je lijf werkt anders. Je hormonen verschuiven.
Wat vroeger werkte, werkt nu niet meer.
En zolang je blijft proberen wat ooit wél hielp, blijf je tegen een muur aan duwen.

Je hebt geen streng dieet nodig.
Geen sportschoolabonnement.
Geen nieuwe poging “op wilskracht”.

Je hebt inzicht nodig. Rust.
En een aanpak die rekening houdt met hoe jouw lijf nú functioneert — niet hoe het tien jaar geleden werkte.

Pas als je dat snapt… valt alles op z’n plek.

Ik verlos vrouwen in de overgang van het gevoel dat hun lijf hen in de steek laat —
door hun stofwisseling in 3 dagen te boosten.

Zodat jij weer grip voelt. Energie. Zelfvertrouwen.
In je buik. In je hoofd. In je hele zijn.

“Je bent niet stuk. Je hebt alleen nog niet gehoord wat je lijf je probeert te zeggen.”